امروزه ارائه خدمات در سیستم‌های بهداشتی درمانی بر پایه انسان‌گرایی تعریف شده است. در این تعریف مراقبت و درمان عناصر اصلی در ارائه خدمات بهداشتی درمانی هستند. در این تفکر روح و جسم ارزش یکسانی دارند و انسان بر پایه غلبه زیست‌شناختی بر روح درمان و مراقبت می گردد. بر اساس متون اسلامی مفهوم مراقبت بر اساس تفکرخدامحوری ارائه می‌گردد، در این تعریف انسان دارای جسم و روح است که در آن روح برتر و عالی‌تر از جسم می‌باشد. برتری روح بر جسم سبب می‌گردد تا طراحی برنامه‌های مراقبتی و درمانی از تمرکز بر جسم به تمرکز بر عقل و خرد انسانی باشد. بنابراین، در اینجا مفهوم حکمت خودنمایی می‌کند. هدف از این نگاشت بیان تعاریف مراقبت و حکمت و تغییرات ضروری در سیستم ارائه خدمات بهداشتی و درمانی در صورت جایگزینی مفهوم حکمت به جای مراقبت است. بر اساس متون اسلامی حکمت و تعالی روح هدف آفرینش انسان است. در همین راستا حکمت و درمان‌های معنوی مکمل سایر درمان‌ها و نوعی مداخله درمانی- مراقبتی در حاشیه نیستند، بلکه باید هدف اصلی تیم بهداشتی- درمانی باشند. با این دیدگاه تغییرات زیادی در حیطه پیشگیری و بازتوانی رخ می‌دهد. در بخش پیشگیری تمرکز بر توانمندسازی مددجویان خواهد شد که متعاقب آن پیشگیری جسمی و روانی نیز رخ خواهد داد و در بخش بازتوانی تمرکز از سازگاری به سمت تعالی نفس انسان تغییر خواهد کرد. برای همراستا شدن با الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت ضرورت دارد سیستم بهداشتی- درمانی نیز مفاهیم خود را با این تغییرات سازگار نماید تا بتواند به انسان به عنوان هدف اصلی ارائه خدمت کمک نماید.
